De stoffenindustrie blijft zich verbeteren. Producten die een paar jaar geleden populair waren, worden snel vervangen omdat iemand betere materialen uitvindt. Altijd verbeteren - dat is een goede zaak. Kopers weten nu meer over materialen en zijn kieskeuriger over wat er in producten zit. Ze willen alles begrijpen, van PFAS tot UV-bescherming. Dit vormt een uitdaging voor B2B-kopers, omdat je altijd meer over je producten moet weten dan je klanten. De waarheid over waterdicht versus waterbestendigHier wordt het interessant – en waar veel kopers de verwarring raken. Waterdicht en waterbestendig zijn eigenlijk twee verschillende dingen. Bij tassen betekent een "waterdicht"-label dat je tas 30 minuten of langer een meter onder water kan blijven zonder dat er water in komt. Waterbestendige tas Dit betekent dat het waterspatten uit alle richtingen kan wegduwen en de binnenkant droog kan houden. Dus als het om waterbescherming gaat, is waterdicht veel sterker dan waterbestendig. De markt kan vol zitten met producten die beweren waterdicht te zijn, maar in werkelijkheid gewoon waterbestendig zijn. Dit betekent dat ze niet professioneel of zorgvuldig te werk gaan wat betreft de waterbescherming.En uiteraard zul je merken dat de meeste mensen geen behoefte hebben aan zo'n hoge mate van waterdichtheid - 30 minuten onder water blijven op een meter diepte. Wie zou zijn tas nu als een onderzeeër onder water laten werken? Heel weinig mensen. De meeste gewone mensen hebben gewoon een waterdichte rugzak nodig die lichte regen en wat spatwater aankan, en dat is voldoende. Waarom iedereen het heeft over PFAS-vrije DWRLaten we het even over de olifant in de kamer hebben. PFAS – die "eeuwige chemicaliën" die het nieuws halen – worden overal verboden. De EU en verschillende Amerikaanse staten nemen wetten aan om het gebruik van PFAS te beperken. Rugzakkopers moeten zich dus ook over PFAS informeren.De oude methode om tassenstof waterafstotend te maken, gebruikte PFAS. Hierdoor verzamelden waterdruppels zich als kleine kraaltjes op het oppervlak van de stof, net als op een lotusblad, en rolden er vervolgens direct af. Dit voorkwam dat er water in de tas kwam. Maar hier is het probleem: deze chemicaliën hebben superstabiele moleculen die bijna nooit op natuurlijke wijze worden afgebroken. Ze kunnen zelfs oplossen in water en zich via waterbronnen overal verspreiden, waardoor ze in elk deel van het menselijk leven terechtkomen. Veel studies tonen aan dat PFAS schadelijk kan zijn voor de gezondheid, waaronder het verzwakken van het immuunsysteem, het verstoren van hormonen, het verhogen van het risico op kanker en het verminderen van de vruchtbaarheid.PFAS werkt dus uitstekend voor waterdichtheid en vlekbestendigheid, maar het veroorzaakt ook enorme milieuvervuiling. Dit dwingt mensen om ermee te stoppen en op zoek te gaan naar nieuwe oplossingen.Gelukkig heeft PFAS-vrije technologie veel vooruitgang geboekt. Voor tassenmakers zoals wij draait het niet alleen om milieuvriendelijkheid – het gaat om plannen voor de toekomst. Het Synberry-team heeft onlangs een aantal nieuwe PFAS-vrije technologieën getest. Eerlijk gezegd gaan ze niet zo lang mee als de oude versies, maar we zien dat het verschil kleiner wordt. En we geloven dat steeds meer klanten deze PFAS-vrije versies zullen waarderen. De game-changer op het gebied van UV-beschermingIets verraste me vorig jaar: veel meer mensen wilden plotseling rugzakken met UPF-classificatie. Het lijkt erop dat steeds meer outdoorliefhebbers vinden dat hun tassen hen moeten beschermen tegen uv-straling, net als kleding en parasols.Het lijkt erop dat UV-werende stoffen niet langer alleen voor paraplu's en zonwerende kleding worden gebruikt. De tassenindustrie krijgt steeds meer vraag naar UV-coatings. Het beoordelingssysteem werkt als zonnebrandcrème: UPF 30 blokkeert ongeveer 97% van de UV-straling, terwijl UPF 50+ meer dan 98% blokkeert.Het interessante is dat deze trend om tassen te voorzien van zonbescherming begon in Australië en Nieuw-Zeeland. Daarna verspreidde het zich naar de Verenigde Staten. Nu verspreidt het zich waarschijnlijk over de hele wereld. Ik vraag me af of dit iets te maken heeft met klimaatverandering? Misschien heeft de opwarming van de aarde ervoor gezorgd dat mensen meer zonbeschermingsproducten wilden, en heeft deze trend zich vervolgens op natuurlijke wijze verspreid naar de tassenindustrie? Misschien is dat het, maar ik heb er geen bewijs voor. Stoffentechnologieën die echt werkenOké, laten we terug naar de kern van de zaak gaan. Wanneer stoffenkopers waterdichte en vlekbestendige materialen nodig hebben, hebben we meestal drie keuzes: polyurethaan, fluorvrije behandelingen of drielaags lamineren en membraantechnologie.Veel mensen kiezen voor polyurethaan. Deze methode is betrouwbaar en betaalbaar. Het voldoet aan alledaagse eisen op het gebied van waterdichtheid en vlekbestendigheid. Dit materiaal heeft van zichzelf al enige waterdichtheid en vlekbestendigheid, zonder dat er fluorverbindingen nodig zijn. Het grootste probleem was vroeger het ademend vermogen: het hield water buiten, maar blokkeerde ook lucht. Maar naarmate de technologie verbeterde, is polyurethaan veel beter gaan ademen. Nu behoudt het zijn waterdichtheid en laat het tegelijkertijd lucht door.Fluorvrije behandelingen zijn ook populair bij veel mensen. Vroeger werden stoffen waterdicht gemaakt door fluorverbindingen (zoals PFAS) toe te voegen, maar dit wordt geleidelijk afgeschaft vanwege milieuoverwegingen. Daarom gebruiken we nu fluorvrije waterdichtingsmiddelen. Rudolf en Archroma zijn echt indrukwekkende bedrijven - ze zijn toonaangevende leveranciers op het gebied van fluorvrije waterdichting. Ze hebben fantastische alternatieven voor PFAS ontwikkeld en zijn pioniers in het stimuleren van milieuvriendelijke vooruitgang.Dan is er nog 3-laags laminering en membraantechnologie. Deze zijn duurder, maar leveren ook betere prestaties. Voor mensen met professionele behoeften komt de prijs op de tweede plaats - krachtige functionaliteit en stabiele duurzaamheid zijn waar het hen om gaat. Daarom gebruiken we deze technologie. De revolutie in vlekbestendigheidVlekbestendigheid is tegenwoordig bijna net zo belangrijk als waterbestendigheid. Vorig jaar, tijdens een zakenreis in de Verenigde Staten, ontdekte ik dat veel tassen in winkelcentra vlekbestendige labels hadden. De vlekbestendigheid van onze tassen werkt door een moleculaire barrière op het oppervlak van de stof te creëren die vlekken blokkeert. Je hebt vast wel eens drankjes op een T-shirt gemorst en vond die vlekken erg moeilijk te verwijderen, toch? Dat komt doordat de vlekken zich hechten aan de vezels in de stof. Dus als we deze moleculaire barrière hebben om te voorkomen dat vlekken zich hechten aan de vezels, verbetert dat de vlekbestendigheid van de stof. Alledaagse vlekken vallen meestal in twee grote categorieën: vlekken op waterbasis en vlekken op oliebasis. Stoffen moeten beide soorten aankunnen om vlekbestendigheid te garanderen.Voor vaste gebruikers: als u zich hier niet al te veel in wilt verdiepen, onthoud dan dit: test uw vlekbestendige stof met rode wijn, koffie en olijfolie. Als de stof deze drie factoren perfect aankan, zou de vlekbestendigheid geen probleem moeten zijn. Testnormen die u niet kunt negerenKwaliteitscontrole bij het testen van stoffen gaat niet alleen over het afvinken van vakjes – het gaat erom die nachtmerriescenario's te vermijden waarin uw hele zending ter plekke faalt. ISO 4920 voor spuittesten, AATCC 22 voor waterafstotendheid en ASTM D751 voor waterdichtheid zijn geen willekeurige getallen. Ze zijn uw verzekeringspolis. Maar dit is wat de normen je niet vertellen: test het waar mogelijk onder echte omstandigheden. Laboratoriumresultaten zijn geweldig, maar niets is beter dan een prototype in een wandelrugzak te stoppen en ermee een week lang door onvoorspelbaar weer te reizen. Milieuoverwegingen die ertoe doenMensen hechten steeds meer waarde aan de bescherming van het milieu en duurzaam leven – en ik denk dat we daar altijd aandacht aan moeten besteden. Vroeger moesten veel materiaalfabrikanten inleveren op prestaties om hun producten milieuvriendelijker te maken. Het moeilijkste was om de juiste balans te vinden tussen goed zijn voor het milieu en toch optimaal functioneren.Maar hier is het goede nieuws: we hoeven tegenwoordig niet meer tussen de twee te kiezen. Dankzij betere technologie kunnen we nu materialen gebruiken die zowel sterk als beter voor de planeet zijn. Zo gebruiken sommige stoffen nu coatings op waterbasis, gerecyclede materialen of zelfs speciale lagen die na verloop van tijd op natuurlijke wijze afbreken.Een paar maanden geleden ontdekte ons team een ​​aantal echt interessante nieuwe stoffen gemaakt van overgebleven appels en maïsstengels. Ze zijn weliswaar duurder, maar ze zijn veel beter voor het milieu – en dat is iets wat je niet zomaar kunt vervangen. Ik geloof er echt in dat meer mensen en bedrijven deze materialen zullen gaan gebruiken. Ze hebben een grote toekomst voor zich. De juiste keuze maken voor uw marktHoe navigeer je door al deze opties? Begin met de daadwerkelijke behoeften van je eindgebruiker, niet met hun vermeende wensen. Een reistas hoeft niet dezelfde waterdichtheid te hebben als een bergrugzak, maar mogelijk wel een betere vlekbestendigheid.Denk eerlijk over je prijs. Premium stoffen kunnen een premium prijs rechtvaardigen, maar alleen als je klanten de waarde ervan begrijpen. Soms is een duurzame, waterafstotende stof uit het middensegment met uitstekende vlekbestendigheid precies wat de markt wil.Denk ook aan onderhoud. Sommige behandelingen vereisen speciale verzorgingsinstructies, terwijl andere vrijwel waterdicht zijn. Uw klantenserviceteam zal u dankbaar zijn als u waar mogelijk voor het laatste kiest.De toekomst ziet er behoorlijk spannend uitNieuwe stoftechnologie is echt spannend. Het laat zien hoe slim mensen zijn en hoeveel we om de natuur geven. Naarmate de omgeving verandert en klanten nieuwe dingen willen, staan ​​tassenmakers zoals wij voor steeds meer uitdagingen. Maar eerlijk gezegd ben ik daar blij om, want elke nieuwe uitdaging is ook een nieuwe kans om te groeien. Als we een lastig probleem oplossen, betekent dat dat ons team nog sterker is geworden.Het belangrijkste is dat we blijven leren: over nieuwe ideeën, slimme manieren om problemen op te lossen en wat er in de markt gebeurt.Uw klanten vertrouwen erop dat u de juiste keuzes maakt voor de uitrusting waarop ze rekenen. Of ze nu door bossen wandelen, besneeuwde bergen beklimmen, aan een meer zitten of door grasvelden hiken: uw tassen worden onderdeel van hun verhaal. Maak dus de juiste keuzes en help ze een geweldig verhaal te vertellen. Auteur

Is polyester een goed materiaal? Ja, in de rugzakkenindustrie is polyester een veelgebruikte stof. Meer dan 90% van de studentenrugzakken is gemaakt van polyester, en dat heeft de volgende voordelen:Hoge treksterkteDe breeksterkte van polyester bedraagt ​​ongeveer 4,4–9,6 cN/dtex, wat hoger is dan die van katoen.Duurzaamheid: Polyester kan duizenden wrijvingen weerstaan ​​zonder dat het beschadigd raakt.Lage vochtopname: Polyester heeft een vochtabsorptievermogen van 0,4-0,8%. Dit betekent dat het materiaal een hoge vochtbestendigheid heeft en snel droogt.Hoge kleurechtheid:Geverfd polyester kan een niveau 4-6 bereiken onder de ISO 105-B02-norm en vervaagt niet snel, zelfs niet bij langdurig buitengebruik.Goede chemische bestendigheid: Polyester is goed bestand tegen veelvoorkomende zuren, logen en olieachtige reinigingsmiddelen. Is 100% polyester beter dan katoen?Het hangt af van het specifieke gebruik. Polyester is superieur aan katoen wat betreft duurzaamheid, waterbestendigheid en kleurechtheid. Katoen is echter biologisch afbreekbaar, zachter, ademender en huidvriendelijker. Polyester is geschikter voor het maken van tassen dan katoen. Wat zijn de nadelen van polyester?Het kan niet worden afgebroken onder natuurlijke omstandigheden, wat kan leiden tot langdurige milieuvervuiling en niet voldoet aan de milieuvereisten van sommige ondernemingen.Het is gevoelig voor statische elektriciteit, vooral in droge omgevingen.Het is niet bestand tegen hoge temperaturen. Het smeltpunt van polyester ligt rond de 250 graden Celsius en het zal vervormen bij hoge temperaturen. Het mag niet worden gebruikt in de buurt van vuurbronnen of in omgevingen met hoge temperaturen.Is polyesterstof geschikt voor tassen? De eigenschappen van polyester (hoge kleurechtheid, waterbestendigheid, duurzaamheid en lage kosten) maken polyester tassen ongetwijfeld tot een zeer geschikte keuze. Is een tas van 100% polyester waterdicht?Een tas van 100% polyester is eigenlijk alleen waterafstotend, wat betekent dat hij water van de dagelijkse regenbui kan afstoten, maar niet volledig waterdicht is. De waterbestendigheid van een rugzak hangt niet alleen af ​​van het materiaal, maar ook van het ontwerp en de structuur. De waterbestendigheid van een tas van 100% polyester is doorgaans IPX4, wat als waterbestendig wordt beschouwd, maar niet voldoet aan de vereiste voor waterdichtheid (30 minuten droog blijven op een diepte van 1 meter). Gaat een polyester tas lang mee?Polyester tassen zijn over het algemeen zeer duurzaam. Polyester staat bekend om zijn hoge duurzaamheid. Zolang het ontwerp goed is, gaat een polyester tas onder normale omstandigheden doorgaans 3-5 jaar mee. Wat is beter voor tassen, nylon of polyester?Als het gaat om polyester versus nylon tassen, hebben beide materialen hun eigen sterke punten. De voordelen van polyester zijn eerder besproken. Qua waterbestendigheid en uv-bestendigheid heeft polyester de overhand. nylon is lichter, duurzamer en sterker, waardoor het geschikter is voor outdoorrugzakken en andere outdoorproducten. Bovendien is nylon duurder dan polyester.

Over het algemeen is een Een waterdichte rugzak moet een betere waterbestendigheid hebben dan een waterbestendige rugzak. A waterdichte rugzak kan tijdelijke onderdompeling weerstaan ​​zonder te lekken, terwijl een waterdichte rugzak alleen bestand is tegen spetters of lichte regen.Een waterdichte rugzak moet minimaal voldoen aan de IPX7-norm voor waterbestendigheid, terwijl een waterbestendige rugzak aan de IPX4-norm hoeft te voldoen. Uitleg IP-classificatieDe IP-classificatie is een internationaal erkende norm voor waterbestendigheid, vastgesteld door de International Electrotechnical Commission (IEC). Hoe hoger de IP-classificatie, hoe beter de waterbestendigheid. Er is geen strikte norm in de rugzakindustrie die specificeert welke IP-classificatie een product moet hebben om "waterdicht" te worden genoemd. Het verschil tussen een waterdichte rugzak en een waterbestendige rugzak komt dan ook voort uit een gemeenschappelijke interpretatie van deze termen.IPX7 versus IPX4 testprocesIPX7: De ritsen van de rugzak zijn gesloten en de rugzak wordt gedurende 30 minuten ondergedompeld in water tot een diepte van één meter (gemeten vanaf de bovenkant van de rugzak). Daarna wordt de rugzak eruit gehaald en blijft de binnenkant droog.IPX4: De rugzak wordt gesloten en gedurende 5 minuten in elke richting (voor, achter, links, rechts, omhoog, omlaag) met water besproeid, met een waterstroom van 10 liter per minuut. Na de test moet de binnenkant droog blijven. Het is duidelijk dat een IPX4-classificatie waterbestendige rugzak is voldoende voor alledaagse situaties, zoals regenachtig of vochtig weer. Een waterdichte rugzak met IPX7-classificatie is daarentegen meer geschikt voor professionals die onder extreme omstandigheden werken.

Kunstleer, ook wel synthetisch leer of imitatieleer genoemd, is een kunstmatig materiaal dat de textuur van dierlijk leer nabootst zonder dierlijke componenten te bevatten. Vanwege de uitstekende waterbestendigheid en duurzaamheid wordt het veel gebruikt in de handtassenindustrie. Veelgebruikte materialen in kunstleer omvatten PU, PVC, polyester, polyurethaan en bepaalde natuurlijke vezels afkomstig van planten. PU-leer PU-leer wordt op twee manieren geproduceerd: met droge en natte verwerking. Hoewel de processen verschillen, wordt bij beide de basisstof met polyurethaan gecoat.   PVC-leer PVC-leer wordt geproduceerd door een laag polyvinylchloride op een stoffen drager aan te brengen. Vergeleken met PU-leer is PVC-leer robuuster, maar biedt het minder ademend vermogen.   Microvezel Polyester Leer Dit materiaal combineert ultrafijne polyestervezels met polyurethaan, wat resulteert in een zacht maar duurzaam product. Het is echter wel duurder. Plantaardig leer Het omzetten van plantaardig afval in leer is een relatief nieuwe technologie die de afgelopen jaren is ontwikkeld. Deze methode hergebruikt plantaardig afval om milieuvriendelijke alternatieven voor leer te creëren. Veelvoorkomende plantaardige materialen zijn appelafval, paddenstoelenmycelium, kurkleer en ananasvezels. Deze materialen kenmerken zich door hun natuurlijke afbreekbaarheid en hogere productiekosten.